Bisdak Words

Bunal Pobre

Ang kada bunal ko niining martilyo, gi halad ko sa mga nagpaabot sa akong pag-uli, sa mga tiyan nga wala pa gayuy sulod, sa mga ngabil nga uga sa kauhaw, ug sa mga mananap nga buot ko’ng tabangan, apan, lisud ang akong kahimtang.

Oh! Gwapo ko’ng amo, pangandoy ko’ng barinahan ang imong ulo,pangandoy kong yatak-yatakan ang imong kinatawo, aron ikaw matagbaw, wala kay uwaw, ang sweldo ko’ng tres syentos, gihimo mo’ng usa ka gatos, galangoy ikaw sa salapi, samtang ako galangoy sa imong mga sinuka sa panaho’ng nanubra ang imong pag inom sa ginadiling bino.

Hapakon ka unta sa hangin nga itom, buliton unta ikaw sa uwag nga imong nausik, haplasan ka unta sa gaba nga walay sama, huboan ka unta sa imong maanindot nga saput, mag kamang ka unta sa baga nga nag siga, bairon pa unta ang habulan mo’ng mga prinsipyo, ang mga saad mo nga gilauman ko, maghatag unta ug pagkaon sa among lamisa.

Ikaw! Sunog nga hulagway!Kanunay ko’ng paga bitbiton! Hangtud sa akong kamatayon! Ako dili buta!Aapan ako kabus ug wala akoy mahimo. Natilawan ko na ang tanan ningyong pangyamiid, akoang gi antus ang inyong panglantaw nga kanunay’ng naka minus, bitbit ko ang kahiubos sa gi daog-daog nga kabus.

Pero sa dili pa ako mupauli, litukon ko usa…

Ang mga nag inusarang pulong nga pwede mo’ng madunog gikan sa imong suluguon…

Dungan sa kahilakon ko’ng pahiyom….